ادب و بی ادبی در رمان های نوجوانان فارسی زبان

پژوهش حاضر در نظرداردبا استفاده از نظریه­های کاربردشناسی زبان ـ نظریه­ی ادب براون و لوینسون (1987) و نظریه­ی بی­ادبی کالپپر (1996) ـ در ادبیات داستانی، به بررسی استراتژی­های ادب و بی­ادبی در ده رمان برگزیده­ی نوجوانان فارسی­زبان بپردازد. جامعه­ی آماری پژوهش، رمان­های نوجوانان فارسی­زبان منتشر شده در فاصله سال­های 1391-1381 می­باشد. نمونه آثار مورد بررسی بر پایه معیارهای تألیفی بودن، گفتگو محوربودن و مورد تأیید بودن از سوی صاحب­نظران در جشنواره­ها، نقد و بررسی­ها، جوایز دریافتی و ... انتخاب شده­ است. این پژوهش به دو سؤال اساسی پاسخ می­دهد: 1. استفاده­ شخصیت­های نوجوان از استراتژی­های ادب و بی­ادبی در میان گروه همسالان و در برخورد با دیگر شخصیت­ها چه تفاوتی دارند؟ 2. بطورکلی، شخصیت­های رمان نوجوانان، بیشتر از استراتژی­های ادب استفاده می­کنند یا از استراتژی­های بی­ادبی؟ نتایج حاصل از این پژوهش، بر اساس آزمون آماری خی­دو، حاکی از آن­است که شخصیت­های نوجوان در این رمان­ها در میان گروه همسالان از استراتژی­های بی­ادبی بیشتر استفاده­ می­کنند و در برخورد با دیگر شخصیت­ها بیشتر از استراتژی­های ادب استفاده می­کنند. بعلاوه، در رمان­های نوجوانان فارسی زبان شخصیت­ها با اختلاف معنی­داری، بیشتر از استراتژی­های ادب استفاده می­ کنند.